موزه کارآموزان صنعت نفت

ساختمان کارگاه کارآموزان با مجموعه کلاسهای آموزشی آن، سال ها فضای اصلی آموزشی صنعت نفت در آبادان بود و دوره‌هایی با توجه به نیاز پالایشگاه و توسعه آن چهار رشته اصلی برق، مکانیک، ابزار دقیق و فرایند پالایش رشته های اصلی آموزش بودند و در سال ۱۳۵۶ با توجه به هزینه بالای اداره کار آموزان، فرسودگی ساختمان ها و دستگاه ها، پیشرفت تکنولوژی صنعت نفت و همچنین افزایش قشر تحصیل‌کرده جویای کار، به دستور مسئولان وقت شرکت ملی نفت، ادامه فعالیت های آموزشی و کارآموزان به صلاح نبود و جذب کارآموز ممنوع شد. با پیروزی انقلاب مقرر شد جذب کارآموزان به همان روال گذشته از مهرماه ۱۳۵۹ آغاز شد اما با شروع جنگ این طرح نیز به حالت تعلیق درآمد و پس از پایان جنگ و شروع بازسازی شهر آموزشگاه دوباره کار خود را آغاز نمود.

کارگاه موتورهای درون سوز 

کارآموزان طی دو دوره مقدماتی و پیشرفته با نحوه عملکرد موتور های بنزینی و گازوئیلی و چگونگی برطرف کردن اشکالات موتور و نحوه تعمیر و تعویض قطعات آشنا می‌شدند.

 کارگاه لوله و مبدل 

کارگاه لوله یا پایپینگ از زیر شاخه های رشته مکانیک عمومی است. کارآموزان در یک دوره‌ سه ماهه با تعریف لوله و تیوب، با انواع لوله ها از نظر جنس، ضخامت، اندازه، کاربرد، اتصالات و مصارف مختلف لوله و نحوه لوله کشی گاز خانگی لوله کشی صنعتی آشنا می‌شدند.

 کارگاه مقدماتی یا پایه (BASIC) 

دوره مقدماتی یا پایه در آموزشگاه از دو بخش سوهان کاری و ناچاری تشکیل شده بود. کارآموزان هنگام ورود به آموزشگاه به  مدت ۷ ماهه و نیم این دوره را طی می‌کردند. دوره سوهان کاری نیز شامل دو بخش نظری و عملی بود که در هفته دو ساعت به نظرم بخش نظری و ۱۵ ساعت به کارگاه عملی اختصاص داشت.

کارگاه نجاری 

از آنجا که پالایشگاه‌ها اقدام برای تداوم کار، به سازه های چوبی گوناگونی همچون در، پنجره، کمد، میز اداری، رخت آویز، زیر پایی های عایق و عناصر مشابه دیگر و همچنین تعمیر آنها نیاز داشت، کارگاه نجاری کارآموزان تشکیل شد.

کارگروه ابزار دقیق 

کارآموزان در این کارگاه با انواع فشارسنج، جریان سنج و ارتفاع سنج ، چگونگی اندازه گیری با آنها، چگونه نصب و مراقبت از فشار سنج ها، نکات ایمنی در مورد کاربرد آنها و سیالات تحت فشار آشنا می‌شوند. این دوره در سال‌های دهه ۱۳۴۰ از دروس اصلی آموزش بود، اما در ۱۳۵۰ از دروس آموزشگاه حذف شد و تمامی ابزارهای آموزشی آن به مدرسه کارآموزی آغاجاری انتقال یافت.

کارگاه تراشکاری 

تراشکاری از زیرشاخه های رشته مکانیک است. کارآموزان در این کارگاه با تراش قطعات فلزی، نقشه خوانی و ترسیم نقشه های ساخت و تولید، انجام کارهای مقدماتی فلزکاری، فرز کاری سطوح تخت، سطوح پله ای و شیارها، تراش قطعات فلزی با صفحه تراش و قطعات فلزی نامنظم به صورت عملی آشنا می‌شدند. در کارگاه تراشکاری انواع ماشین های تراش، صفحه تراش، ماشین فرز، دریل شعاعی و ستونی و سنگ ابزارها برای آموزش براده برداری وجود داشت. طی این دوره به کارآموزان شیوه خنک کاری و روغنکاری دستگاه های تراش نیز آموزش داده می شد.

کارگاه فلزکاری 

کارگاه آهنگری به کوره برای گرم کردن فلزات، انواع و اقسام انبرها برای گرفتن فلزات گرم و انواع چکش های فرم دهنده برای فرم دهی فلزات مجهز بود ( همه مراحل فرم دهی فلزات بر روی سندان انجام می‌شد. ) برای ریخته گری نیز از قالب های چوبی و فلزی مخصوص استفاده می‌شد. برای اتصال ورق های فلزی در صنعت ابتدا پرچ به کار می بردند که بعدها جای خود را به جوش الکترود داد. در بخش جوشکاری نیز انواع جوشکاری با برق و جوشکاری با کاربیت به کار آموزان آموزش داده می شد. به همین سبب برای تمرین کارآموزان انواع میزهای جوشکاری برق و گاز به کار برده می‌شد.

در این موزه اسناد و اشیا تاریخی بسیاری از صنعت نفت ایران به چشم می خورد که در تمام ایام سال مى توان از آن بازدید به عمل آورد.